Leczenie przetoki okołoodbytowej i ropni okołoodbytowych

Metody postępowania w leczeniu schorzenia zależne są od rodzaju przetoki (rozpoznanie), doświadczenia (wymaga dokładnej znajomości anatomii okolicy odbytowo-odbytniczej) oraz preferencji lekarza operującego (istnieje szereg metod). Nadal najczęściej stosowane są rozcięcie przetoki, wycięcie przetoki oraz leczenie z użyciem setonu. Rzadziej wykonuje się operacje z użyciem uszypułowanego, przesuniętego płata śluzówki bądź anodermy lub z przecięciem zwieracza i jego jednoczesną rekonstrukcją. Obecnie podejmuje się próby leczenia przetok wykorzystując leczenie laserem (metoda FILAC), kleje tkankowe i kriochirurgię. Wybór odpowiedniej metody leczenia chirurgicznego ma istotne znaczenie dla zminimalizowania powikłań, którymi może być nawrót przetoki lub nietrzymanie stolca i gazów.

Bardzo istotna rola w operacji przetoki przypada samemu pacjentowi – od jego postępowania w okresie pooperacyjnym zależy w znacznym stopniu końcowy efekt zabiegu. Należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń operującego chirurga. Jak chirurga operującego przetokę powinna cechować cierpliwość – tak cierpliwość i zaufanie do swego operatora – powinna też cechować pacjenta.